Тарих пен дін – ежелден бері бір-бірін толықтыра, қатар дамып келеді. Дүниетанымның кез-келгені секілді діни идеология – экономикалық, саяси-қоғамдық өмірдің ерекшеліктеріне байланысты пайда болып, оның рухани мазмұнын айқындап дамып отырған. Діншілдік, әлеуметтік пен этномәдени орта ешқашан бір орында тұрмайды. Олар әрдайым тарихи объективті шарттарға байланысты өзгереді. Атал-мыш мақаланың мақсаты протестанттық дінге өзін жатқызатын адамдар арқылы әдіс-тәсіл мен құрал-дарын анықтау болып табылады. Оның ішінде көп тараған: жалпы мінез-құлық ережелері, құндылықтар жүйесі, әдебиет, мәдениет, оқыту жүйесі. Осы қағидалар арқылы біз атақты Протестанттық реформация-ның барысын, жаңа діни бірегейліктің жаңа формасының пайда болу процесі ретінде қарастырамыз.