Мақала киноны тарихи-мәдени құндылық ретінде зерттеуге арналған. Автор кеңестік қоғамдағы демократиялық тенденциялардың қысқа мерзімді дамуымен ерекшеленген, әсіресе мәдениеттің көптеген жанрларының, оның ішінде кинематографияның еркін әрі табысты дауына мүмкіндік берген 1950-1970 жылдардағы тарихи кезең туралы қарастырған. Бірнеше авторлық фильмдер түсірген, әсіресе «Атамекен» (1966)  фильмінің режиссері Шәкен  Аймановтың есімі қазақ кинематографиясында ерекше орын алады. Мақалада ғылыми тәсілдер негізінде Ш.Аймановтың режиссерліктің негізгі әдістері арқылы өзіндік драматургиямен қатар өткен және қазіргі кездегі авторлық тұжырымдаманың айқын мәнерлілігі мен үлкен сенімділігіне қол жеткізуге мүмкіндік бергендігі айтылады. «Атамекен» фильмі қазақстандық режиссердің кино тілі арқылы жасаған мәдени жадының ең жарқын фактілерінің бірі болып қала береді.