Тарихшының әлеуметтік рөлі Геродоттың заманынан бері өзгерген жоқ, ол тарихтың басты мақсаты адамзат үшін жасалған құнды тәжірибені сақтауға деген ұмтылыс деп санады. Кез – келген қоғамдағы тарих ғылымы өкілдерінің еңбегінің маңыздылығын асыра бағалау қиын-олар тарихи сананың негізін қалады, әлем туралы сенімді білімнің сақтаушылары мен жетекшілері болып табылады. Сондықтан тарихшыны, оның "өмір әлемін", идеалдарын, әлеуметтік – мәдени ортасын зерттеуге "күнделікті тарих" аясында – тарихи зерттеулердің жаңа бағыты-көбірек ғалымдар жүгінуде. Тарихшылардың ғылыми қауымдастығы г. Семей қаласы (2007 жылдан бастап – Семей қаласы [1]) ХХ ғасырдың 90-жылдарында осы зерттеудің объектісі болып табылады, ал пән – авторлар оның бірқатар құрамдас бөліктерін талдау негізінде қайта құрған ғылыми күнделікті өмір (ғалымдар қызметінің"өндірістік саласы"): мамандықты таңдау мотивациясы, ғалымның әлеуметтік әл-ауқаты, ғылыми проблематиканы таңдау, уақыт құрылымы, ғылыми ортадағы коммуникацияның ерекшеліктері және т. б. Тұтастай алғанда, ғалымдардың сыртқы әсерлері, ғалымдар қауымдастығының ішкі жағдайы және тарихшының даралығы нәтижесінде кәсіби қызметін жүзеге асыра отырып, олардың ғылыми күнделікті өмірінің өзгеру процесін көрсету міндеті қойылады.

   Тарихшы белгілі бір әлеуметтік ортада және оның қызметіне әсер ететін нақты әлеуметтік уақытта жұмыс істейді. Мақаланың өзектілігі ғылыми күнделікті мәселелерді қарастыруға жергілікті және уақытша көзқараспен байланысты. Зерттеудің орны мен уақытын таңдау кездейсоқ емес: Семей – Шығыс Қазақстанның ғана емес, бүкіл республиканың мәдени-тарихи орталықтарының бірі: әлемдік мәдениет үшін маңызды Абай, Шәкәрім, Мұхтар Әуезовтің ұлы есімдері қала тарихымен байланысты; тарихи және археологиялық көрікті жерлердің көптігі; білім мен ағартудың басым ұстанымдары. 90-шы жылдардағы бұрылыс қаласындағы тарих ғылымының өкілдері жаңа тәуелсіз Қазақстанның мәдениетін дамытуға, тарих ғылымының қалыптасуы мен дамуына өз үлестерін қосты.

Зерттеудің әдіснамасы мен әдістерін таңдауда тарихтағы адами факторды және ұрпақты құрайтын ғалымдардың жеке басына Әлеуметтік және мәдени ортаның әсерін зерттеуге байланысты тарихи-антропологиялық және генеративті тәсілдерге басымдық берілді. Сондай-ақ, тарих үшін дәстүрлі проблемалық-хронологиялық және тарихи-генетикалық әдістер қолданылды, бұл Семей қаласының тарихшыларының алдыңғы Ұрпақтармен өзара байланыста кәсіби қалыптасу кезеңдерін жарықтандыруға мүмкіндік берді, ауызша тарихтың заманауи әдістерін қолдануға әрекет жасалды ("oral history").